با سلام و نهایت احترام نوشتار حاضر، بسیار بنیادگرایانه‌، یکجانبه‌نگرانه‌‌، انحصارگرایانه‌، متعصبانه‌، جزم‌اندیشانه‌ و ... است. خواهشمند است سعی کنید مطالب و آثار منتشرشده‌ در این زمینه‌ از جمله‌ کتابهای عبدلکریم سروش، محمد مجتهد شبستری، نراقی، کدیور و بقیه‌ی افراد را بخوانید، آنگاه‌ حکم نهایی را صادر نمایید. خواهشا از نوشتن جملات مبتذل مانند واژه‌ی "روشنفکرنما" کمتر کنید. به‌جای انگیزه‌، انگیخته‌ را نقد کنید. خدمت شما عارضم؛ بدترین کار، دفاع ناشیانه‌ و نادرست و غیر علمی و ناروشمند از یک امر حقیقی و حق است. کاش امثال من و شما به‌ جای تألیف کتاب و نگارش مقاله‌‌های بدون دلیل و پر از ادعاهای ناصواب، لختی بیشتر مطالعه‌، تفکر، تأمل و سکوت کنیم. آقای سلیمانزاده‌ عزیز جهت تکمله‌ی بحث توجه‌ شما را به‌ نوشته‌ی زیر جلب می‌نمایم: آیا هر فكر كردني فكر كردن فلسفي است ؟ اندیشه فلسفی یعنی داشتن توان تحلیل که بتوانیم از خود بپرسیم آیا این حرفی که من شنیدم یا آنچه خواندم درست است، آیا نویسنده درست می‌گوید؟ فلسفه مبتنی بر استدلال است، البته منظورم جر و بحث نیست بلکه به معنای قابل فهم ساختن یک مسأله با ارایه دلایل و شواهد نتیجه بخش. فلسفه به عبارتی یک گام فراتر رفتن است مانند اینکه ما از فراز متن به موضوع بنگریم. مطالعه فلسفه عبارت از تمرین جنگ لفظی و نیز آموختن شیوه‌‌‌های برنده شدن در مباحثه به هر قیمتی نیست. مباحثه فلسفی اقناع با توسل به فن بلاغت نیست بلکه ارائه دلیل محکم و منطقی است. اینکه صرفا عقاید عده ای از اندیشمندان را حفظ کنیم و آن را سرلوحه‌ی افکارمان قرار دهیم خیلی تفاوت دارد با اینکه بیاییم و خود فکر کنیم و آنچه حاصل اندیشه مان است را بیان کنیم.محقق صرفا آرائی را می‌ نویسد ولی متفکر تفکراتی را در ذهن خود تقریر می‌ کند. راهکارهایی برای پرورش توانایی اندیشیدن: 1. خواندن 2. گوش دادن 3. بحث کردن 4. نوشتن خواندن: تدوام مطالعه آنهم غیر آنچه که به مثابه کتب درسی است می‌ تواند مفید باشد. گوش دادن: توجه دقیق و یادداشت برداری از نکات کلیدی که به نظرتان مهم می‌ آید. بحث کردن: سعی کنید گفتگو داشته باشید درباره آنچه که می‌ آموزید یا درباره اش مطالعه می‌ کنید نوشتن: نوشتن برداشتی که از آنچه در کتابی می‌ خوانید توانایی نگارش را افزایش می‌ دهد. اینکه بتوانید از اندیشه‌ی دیگر اندیشمندان درس بگیرید کمک می‌ کند که بتوانید ذهن خود را گسترش دهید و از منظرگاهی تازه فکر کنید. مقصود از تفکر در فلسفه، تفکر عمومی‌ نیست بلکه توان مستدل و سنجیده سخن گفتن است. تفکر واقعی وتوانایی آن چیزی نیست که در همه‌ی انسانها وجود داشته باشد و بیشتر آدمها در روزمرگی شان فقط تصور می‌ کنند که فکر می‌ کنند، منظورم در فلسفه از فکر ، تفکر واقعی است نه تفکر عمومی‌. تفکر واقعی یعنی مستدل سخن گفتن، سنجیده سخن گفتن؛ فرق هست می‌ان هر سخن، سخنی را عده ای صرفا تکرار می‌ کنند. ما انسانها غالبا در آموزش دوران تحصیل مان یا وقتی با کسی صحبت می‌ کنیم که اصطلاحا خوب حرف می‌ زند متقاعد می‌ شویم اما تفاوت دارد دانستن و معتقد شدن، اکثر مواقع افراد متقاعد می‌ شوند یعنی مطالبی را حفظ می‌ کنند تا اینکه بخواهند بفهمند، یا درک کنند.معتقد شدن می‌ تواند بدون دانستن باشد اما به واقع آنچه را که انسان باید رویه فکری خود قرار دهد دانستن و دانشمندی است. داشتن تفکر مولد لازم به آموزش وممارست است. * جایگاه مطالعه در فلسفه مطالعه کردن تا آنجایی می‌ تواند مفید باشد که مانع تفکر کردن نشود، مطالعه باید به مثابه‌ی راه‌‌‌های نوین باشند که انسان را به دنیایی تازه وارد کنند و به وی بینش بخشد نه آنکه راهی باشد برای معتقد شدن.مطالعه فلسفی باید مبتنی بر تفکر و پرسش باشد. آنچه که مورد مطالعه قرار می‌ گیرد باید ذهن را درگیر خود کند و کمک می‌ کند که مطلب زنده و معنا دار فهم شود؛ و برای اینکار باید کتابهایی را مورد مطالعه قرار گیرد که متناسب با سطح دانش شخص باشد فراتر خوانی تا آنجامفید است که سبب ایجاد روحیه‌ی پرسشگری شود ماغیر این مضر است و سطحی خوانی نیز از آنجا که سبب می‌ شود شخص در حد ثابت ماند، نادرست است. گاهی می‌ شود که متنی را می‌خوانیم و از آن هیچ نمی‌ فهمی‌م و این نتیجه موارد بالا به انضمام زمانی است که برای مطالعه قرار می‌دهیم؛ خیلی مهم است که زمانی که به مطالعه اختصاص می‌یابد چه مقدار باشد و در چه زمانی از شبانه‌روز باشد، که به دلیل نسبی بودن آن از توضیح بیشتر میپرهیزم. واکنش بسیاری از فیلسوفان بزرگ به متفکرانی که با آنها مخالف بوده اند الهام بخش تفکر عمی‌ق آنان درباره مسایل فلسفی است. مثلا پاره ای از افکار و عقاید ارسطو نتیجه‌ی مستقیم مخالفتهای او با افلاطون است.برخی اندیشه‌‌‌های کانت حاصل قرائت خاص او از نوشته‌‌‌های دیوید هیوم است و بسیاری از اندیشه‌‌‌ها لودویگ ویتگنشتاین درواکنش به آنچه اعتقاد او برداشت گمراه کننده از ذهن است، بسط یافت. اندیشه فلسفی یعنی داشتن توان تحلیل که بتوانیم از خود بپرسیم آیا این حرفی که من شنیدم یا آنچه خواندم درست است، آیا نویسنده درست می‌گوید؟ فلسفه مبتنی بر استدلال است، البته منظورم جر و بحث نیست بلکه به معنای قابل فهم ساختن یک مسأله با ارایه دلایل و شواهد نتیجه بخش. فلسفه به عبارتی یک گام فراتر رفتن است مانند اینکه ما از فراز متن به موضوع بنگریم. مطالعه فلسفه عبارت از تمرین جنگ لفظی و نیز آموختن شیوه‌‌‌های برنده شدن در مباحثه به هر قیمتی نیست. مباحثه فلسفی اقناع با توسل به فن بلاغت نیست بلکه ارائه دلیل محکم و منطقی است.

تیترخوبی داشت ولی متن یک بحث کلی بودونتوانستم استفاده کنم-نقدهای مصداقی برای قرآن جوابهای مصداقی لازم دارد

مقاله بسیار کلی و مبهم بود چیزی از آن نفهمیدم. در مقالات کمتر از واژه‌ی روشنفکرنما استفاده کنید.

جناب سلیمانزاده‌ با سلام نوشته‌اید: "وقتی بر مطالعاتم در زمینه‌های مختلف قرآنی افزودم و به خواندن کتاب‌های مختلف در زمینه‌ی مسائل گوناگون دینی و غیر دینی مشغول شدم و آرا و افکار متفکّران غربی و شرقی و افرادی که در کشورهای اسلامی داعیه‌ی روشنفکری را دارند، تجزیه و تحلیل نمودم و در محافل و مجالس محقّقانه، خود را مخاطب سخنان افراد قرار دادم و در مقالات اینترنتی و شبکه‌های مختلف ماهواره‌ای تأمّل و تدبّر نمودم، " اگر ممکن است به‌ چند سؤال زیر پاسخ دهید: - می‌شود بگویید روش تجزیه‌ و تحلیل شما در مسائل چیست؟ از چه‌ روشی استفاده‌ می‌کنید؟ آیا در قالب منطق صوری یا فلسفه‌ی تحلیلی، ترکیبی یا زبانی؟ کدام؟ - ملاک محققانه‌بودن کاوشها و تلاشهای شما چیست؟ - تفاوت تأمل و تدبر در چیست؟

آقا بس است از اینگونه‌ تحلیل؟! های آبکی دست بردارید. جدا برای اصلاحوب به‌ خاطر انتشار چنین نوشته‌های بدون دلیل و مدرک متأسفم.

در مقاله‌ی آقای سلیمانزاده‌،‌ دستکم یک دلیل موجه‌ صادق له‌ مدعیات موجود، وجود ندارد. ضمناً هرگز این گفته استاد شهید کاک ناصر سبحانی را فراموش نکنید که همیشه می‌فرمود: به هر کس که قلمی بدست می‌گرفت و می‌خواست مطلب یا کتابی را بنویسد می‌گفتم: دست نگهدار، اگر مطالبی جدیدی را ارائه می‌‌دهید بسیار خوب است، اما اگر نوشتار شما تکرار مکررات است، خواهش می‌کنم وقت خود و دیگران را ضایع نکنید و کتابخانه‌ها را از مطالب تکراری پر نکنید.» http://www.islahweb.org/content/2011/11/4665

برادر بزرگوار جناب آقای لطیف پور: اظهار نظر شما را بیشتر ناشی از عصبانیت می دانم تا نقد علمی. کاش به جای تعیین تکلیف نمودن واتهام به بنده مطالب مقاله را مورد مناقشه قرار می دادید و سطحی بودن، کم عمق بودن، غیرمستدل بودن وغیرعلمی بودن مقاله برای خوانندگان محترم بیان می نمودید تا این که در عصر حاضر با وجود این همه منابع اطلاع رسانی و در اختیار بودن مراجع ومآخذ وکتاب‌های الکترونیکی برای افراد تعیین حوزه نموده و انحصارگرایانه قلم را در دست افرادی قرار دهید که باب میل شما می نویسند. آیا با این رویه می خواهید به دانش آموزان روحیه‌ی پرسش‌گری و نقد بیاموزید؟ برادر بزرگوار دیندارانی که قرآن و سنت را الهام بخش افکار خویش می دانند ورود در این حوزه‌ها را بدهی دانسته و چندان پیچیده نمی دانند؛ چرا که آیات محکم قرآن کریم برای تمامی بشریت بوده و تنها در اختیار موبدان، کشیشان، پاپ‌ها و روحانیون نیست ؛ کافیست خویشتن را مخاطب کلام پروردگار قرار داده و به تفاسیر علمای بزرگ این امت رجوع نمایید. بسیار مایه‌ی تعجب است در عصری که فارغ التحصیلان بیشتر دانشگاه‌ها با خواندن چند جزوه مدارج علمی را طی می‌کنند و سرقت علمی و مدارک جعلی بر محافل علمی ما سایه افکنده، محدود افرادی که از روی علاقه و تنها در راستای دفاع از مبانی دینی خویش دست به قلم برده‌اند بی محابا مورد اتهام واقع شده و از آنها خواسته می‌شود، قلم‌ها را زمین گذاشته و مقلدانه و کورکورانه تسلیم افکار واندیشه‌های عصری شوند که خود شاهد نابسامانی آن در همه‌ی حوزه‌ها به خصوص در حوزه‌ی اندیشه هستیم. اگر بر این باورید مقاله‌ی این جانب به درد رهگذران وادی دین می‌خورد لااقل به این رهگذران و اندیشه‌ی ایشان احترام بگذارید که این جانب نیز در جهت دفاع از مبانی دینی ایشان دست به قلم برده‌ام.(البته براین باورم محقق و اندیشمندی که در وادی دین گام بر نداشته و اصول ومبانی خویش را از آن اخذ نکند اندیشمند دینی به حساب نمی آید.) برادر عزیز اگر می خواهید روشنفکرنمایان را بشناسید کاریست ساده، کافیست سری به صدها کانال ماهواره‌ای زده و لحظاتی در صفحات اینترنتی گردش نمایید تا بشناسید افرادی را که با اندک بضاعت علمی و بدون آگاهی از ابتدائی ترین نصوص دینی، وقیحانه بزرگترین سرمایه ی جامعه‌ی اسلامیمان (قرآن وسنت) را مورد هتک و بی احترامی قرار داده و همه نوع اتهامات را نثار آخرین پیام آسمانی می نمایند. برادر ارجمند هر مسلمانی بر خود می بالد که توحید و فهم صحیح دینی خویش را از سرچشمه‌ی آن (قرآن) بگیرد تا این که در سایه‌ی اشعار بعضی از شعرا و تجربه‌ی دینی برخی از عرفا به انسان خدایی و همه چیز خدایی پناه برده و اناالحق گویان از ابلیس و فرعون درس آموخته، با اختصاص بالاترین درجه‌ی بندگی به ابلیس، او را معذور دانسته و با احترام به کشف توحیدی فرعون ادعای ربوبیتش را نادیده بگیرد.(الطوامیس، ص51 و در دیار صوفیان ص80 و81) آری ما توحید را از منبعی می گیرم که آن را به آسانی بفهمیم نه این که ما را سردرگم کرده و از چاله به چاه بیندازد. سنگ ما هم کلماتی است که در سایه‌ی آن به نقد افکار و اندیشه‌ایی می پردازد که مبانی دینیمان را مورد حمله قرار می دهد. برای این کار هم هراسی از قوت علمی و اندیشه‌ی فلسفی دیگران نداریم چراکه طالب حقیم. البته این که فرموده اید مقاله کلی است ودارای ابهام و آشفتگی با شما موافقم؛ زیرا این مقاله چند صفحه از یک مجموعه‌ی شش جلدی (2000صفحه‌ایی) است که در دفاع از قرآن و رفع شبهات از ساحت این کتاب مقدس نگاشته‌ام به طور حتم از نقدهای دلسوزانه و آگاهانه شما برادر بزرگوار استقبال می‌نمایم. در مورد روشنفکر و روشنفکر نما هم اگر شما بخواهید حاضرم بیشتر باهم بحث داشته باشیم که در این مقال نمی گنجد.

خواننده‌ی گرامی: ـ کاش به جای عصبانیت و اصل گرفتن دیدگاه روشنفکران معاصر، در سایه‌ی اتکا به نصوص دینی، دلایل قطعی عقلی وعلمی مطالب اینجانب را نقد می نمودید تا گام مناسبی در راستای روشنگری برمی‌داشتید. ـ کاش به جای دعوت به سکوت و تبعیت مقلدانه از آرای افرادی که بدون دلیل بسیاری از مبانی دینی را مورد هجمه‌ی خویش قرار می‌دهند حق اظهار نظر، نقد و دفاع (ولو غیرعلمی و غیر فلسفی) برای عموم دینداران قایل می‌شدید. ـ کاش به جای دعوت کردن به فکر فلسفی، مخاطبان را به تأمل و تدبر در کلام پروردگار دعوت می‌نمودید (در صورت داشتن فکر دینی) که در سایه‌ی آن می‌توان بسیاری از مبانی فلسفی امانیستی را مورد مناقشه قرار داد.(بسیاری از بزرگان غوطه ور شدن در افکار فلسفی را بدون اتکاء به منبعی قابل اطمینان نکوهش کرده‌اند.) در پایان ضمن اشاره به این که آن چه در مقاله مطرح شده، مورد اتفاق اجماع مسلمین است. (قرآن منشور زندگی، قرضاوی یوسف، ص107-105 ) خواهشمندم از نزدیک نقدهای سازنده‌ی خویش را در اختیار این جانب قرار دهید. در مورد به کار بردن واژه‌ی روشنفکر نما در مطالب اینجانب که شما خواننده محترم و برخی دیگر از خوانندگان عزیز را برآشفته است ان شاء الله در مقالات بعدی بیشتر توضیح می دهم. شماره‌ی تماس 09189859324

با سلام: گویا عده‌ایی در این فصل بهار به جای دانه گرده و گرد و غبار کشور عراق به واژه‌ی روشنفکرنما آلرژی دارند. مقاله‌ی خوبی بود. هرچند با افکار روشنفکرنمایان مغایرت داشت ولی با اصول و مبانی دینی کاملاً سازگار. البته براین باورم برخی بخش‌های آن سنگین بود و شاید برای همه قابل فهم نباشد. آقای سلیمان زاده با جدیت هرچه بیشتر و در پناه الله متعال به کار خویش ادامه دهید. این اظهار نظرها بیانگر این است که مطالب شما روشنفکرنمایان را برآشفته است.

ضمن عرض تشکر از استاد سلیمان زاده؛ اولین بار اسم شریفتان را روی جلد کتاب «آزادی در اسلام» دیدم؛ کتابی متقن و مستدل بود که پس از خواندنش، جلدهای فراوانی از آن را به چند تن از اطرافیانم دادم که جزو طیفِ التراناسیونالیسمهای ایرانی و اسلام ستیزان مغرض بودند! و به لطف خدا نتیجه ای مطلوب به همراه داشت!! بابتِ این مقاله هم سپاسگزارم،البته اگر آن را اندکی بیشتر بسط میدادید فهم آن برای مخاطبان، به مراتب، سهل تر میشد. به هرحال، بنده از نوشته هایتان لذت و استفاده میبرم. همچنین امیدوارم دوستانی که اقدام به ساخت یک تساوی معادلاتی کرده اند، خود نیز مراعاتِ نتایج به دست آمده شان را بکنند. جناب سلیمان زاده را از یک سو متهم به عدم تسلط در یک موضوع کرده اند و از سوی دیگر، به ایشان توصیه میکنند در حوزه ای که تسلط ندارند نقد و نظر ندهند؛ این در حالیست که خود آنان از یکسو به مبهم بودن(و طبیعتا عدم تسلطتشان بر) نگاشته ی ایشان اعتراف کرده و از سوی دیگر به نقد و بررسی شخصیت و نبشته ی ایشان روی آورده اند. چرا دیگران را به ملاحظه چیزی توصیه نماییم که خود آن را ملاحظه نمیکنیم؟! ضمنا همه میدانند که ظرفِ رفتار منصور حلاج-صرف نظر از مظروف آن- در این دنیا کفر بوده است،پس نه توجیه آن مقنوع است و نه الگوبرداری از آن مشروع؛ به هرحال قضاوتِ نهایی و اخروی را به خدای رحمان واگذار نماییم. با احترام

کار روشنفکرنمایان همین است که به جای اظهار نظر علمی و نقد مطالب از روی غرور علمی با سخنانانی پوپولیستی قصد عوام فریبی دارند. در اظهار نظر دوستان جز تعیین تکلیف، تعیین حوزه و دخالت در حوزه‌ی کاری مولف چیزی ندیدم. اظهار نظرها بیشتر ناشی از تسویه حساب شخصی با آقای سلیمان زاده است تا نقد علمی. این که دیگران چگونه مطالعه می کنند و فرمایش استاد شهید را بر کسی تطبیق کنیم که از روی دلسوزی در دفاع از دین می نویسد با عرض معذرت از ذهنی متعصب و جاهل که فاقد بار علمی است سرچشمه می گیرد. اتفاقاً من بیشتر مطالب آقای سلیمان زاده را مطالعه می نمایم ایشان ضمن آگاهی بر مفاهیم جدید و مطرح نمودن آن به خوبی از مبانی دینی دفاع می نمایند. شما هم اگر از نزدیک با ایشان ملاقات داشته باشید در بسیاری از تصوراتتان نسبت به ایشان تجدید نظر خواهید کرد.

کاک یوسف جان نگران نباشید اظهار نظرها بیشتر ناشی از حسادت علمی است تا نقد علمی. مطالبتان بدجوری عده ایی را آشفته نموده مطمئن باشید اگه استاد شهید زنده بودند افرادی چون شما را ستایش می کردند چون از نزدیک شاهدم که در آثارتان از مطالب(نوارهای) ایشان زیاد استفاده می نمائید. این دوستان هم اگه سری به کتابخانه‌ی منزلتان می زدند نیازی نمی دیدند که به شما توصیه کنند که کتاب‌های سروش، کدیور و....... را بخوانی.

اصلاً ما دینداران می خواهیم کتابخانه‌یمان پر از مطالب تکراری در دفاع از قرآن وسنت باشد شما هم که ذهنتان پر از افکار انحرافی فلسفی است کتابخانیتان را هم از کتاب های انحرافی پرکنید ببینیم فردا در قیامت چه کسی ضرر می کند. شما که طاقت شنیدن یک لفظ ساده‌ی روشتفکرنما را ندارید چگونه دینداران را بنیاد گرا می خوانید آیا از شما مطلق نگرتر وجود دارد. بابا به جای نصیحت اگه جرات و توانش را دارید مطالب را نقد کنید وگرنه به جای رجوع به این سایت به هزاران شبکه انحرافی سربزنید. به چه جرأتی از بزرگانی چون کاک ناصر هزینه می کنید. خدا هدایتتان کند.

آقای ... می دانم بیشتر این مطالب را شما می نویسید مثل این که از تمامی علوم فقط کلمه فلسفه را یاد گرفته اید و به سر این و آن می کوبی. مگر علمای بزرگ سلف که از این اصول ومبانی فلسفی چیزی نمی دانستند قادر به اقامه‌ی دلیل علیه مخالفان نبودند. ... چرا از استاد ناصر برای اغراض شخصی خویش هزینه می کنید و از این نمی ترسید که فردای قیامت که رازها آشکار می شود با آقای سلیمان زاده وکاک ناصر مواجه شوید و سپس به جرم سد در برابر تبلیغ الهی مورد مؤاخذه واقع شویی. خودباختگی و تسلیم مفاهیم جدید هم حدی دارد. اگر ادامه دهید مجبورم اسمتان را به آقای سلیمان زاده بگویم.

کاک یوسف عزیز! ما به‌ تألیف رجالی مانند ابوعبیده‌، معاذ بن جبل، عبدالله‌ بن رواحه‌ و ... بیشتر از گردآوری، جمع‌آوری و تألیف کتاب نیازمندیم، امروز آنچه‌ فراوان یافت می‌شود کتاب است. امام حسن البنا را بنگر، وی کتاب ننوشت، اما رجالی مانند قرضاوی، محمد الغزالی و ... را ساخت و تربیت کرد که‌ صدها جلد کتاب عالمانه‌ی عاملانه‌ی مفید و درخور درباب دین نوشته‌اند. بنگر کجایی مؤمن! بازار کتاب، متاعی ناچیز است آنچه‌ به‌جایی می‌ماند، نیت و عمل اولویت‌‌دار است. خدا جزای خیرت دهد.

باسلام: خوشبختانه اظهار نظر مغرضانه و غیر علمی روشنفکر نمایان باعث شده این مقاله بیشترین بازدید و خواننده‌ی هفته را داشته باشد. آنها با جهالت خویش طناب به دور گردن خویش می اندازند.

با سلام به آقای سلیمان زاده‌ی عزیز و تشکر از سایت اصلاح به خاطر انتشار چنین مقالاتی در دفاع از اسلام می خواستم عرض کنم کسانی که جرأت ندارند خود را معرفی کنند و در پس اسامی مستعاری مانند ناصرالدین، سانا، احمدی وبی نام خویش را پنهان می کنند چگونه به خود اجازه می دهند دم از از فلسفه زده و برای نویسندگان تعیین تکلیف نمایند. اگه در خود شهامت می بینند همانند آقای سلیمان زاده قلم به دست گرفته و از مبانی فکری خویش دفاع نمایند وگرنه یا سکوت کنند یا خموش گشته وپیرو و حلقه به گوش روشنفکر نمایانی گردند که هر روز به رنگی در می آیند.

سروش، شبستری، ملکیان و ....... دیگر چه صیغه‌ایی هستند. کاک یوسف شما را دعوت به خواندن و تدبردر قرآن و سنت می نماید شما از افکار انحرافی این آقایان دفاع می کنید. جمع کنید بساطتان را. لااقل در سایتی که متعلق به ایمان داران است رهایمان کنید.

مقاله‌ی نسبتاً خوبی بود. البته موضوع را می توان بیشتر از این توضیح داد. از زحمات دستندرکاران سایت اصلاح نهایت تشکر و قدردانی را دارم. اجرتان با پروردگار

با تشکر از آقای سلیمان زاده ی عزیز به نظر من نوشته ی ایشان یک گام به عقب است و نه تنها گرهی نمی گشاید جامعه را در بیشتر به رخوت و تنگ نظری و کوتاه فکری می کشاند ولی چیزی که از ایشان فهمیده می شود معلوم می شود فردی صادق و دیندار و اهل مطالعه است ولی زمینه ی کار و مطالعاتش در جهت خدمت به حل مشکلات جامعه و پیشبرد آزادی انسان نیست ایشان انسانیت را در همان زندان اندیشه و باورهای محدود می خواهدو گمان می کند با بازگشت به اندیشه های پیشین و محصور ماندن در دایره ی اندیشه ها و باور های کهن می شود برای انسان سعادت آورد این در حالی است گذر سالیان متمادی غلط بودن این طرز تفکر را ثابت کرده است و در عجبم از دوستانی که هیچ نوع نقدی را برنمی تابند و فوراًبا به کار بردن واژه های غلط انداز همچون مغرض و روشنفکر نما اصل موضوع و نقد را به حاشیه می رانند و به جای پاسخی عقلانی و منطقی احساسی برخورد می کنند اگر چه بنده بر این باورم که در کل و مقاله مبتنی بر تفکر و معیاهای عقلانیت نیست و لاجرم نمی شود که انتظار برخورد درستی را داشت ضمن احترام کامل برای اندیشه و باور صادقانه ی نویسنده ی مقاله و احترام به باور دیگر دوستانی که نظر داده اند Vote down!

چند بار مقاله را خواندم نمی‌دانم بنیادگرایی‌، یکجانبه‌نگری‌‌، انحصارگری‌ و تعصب این مقاله در کجا بود که یکی از خوانندگان، مقاله را بدان متهم نموده بود. به نظر این جانب خواننده محترم خواسته ضعف خویش در پاسخ دادن به مقاله را با متهم نمودنش پاسخ گوید که به هیچ وجه نقد علمی به‌حساب نمی‌آید. کاش یاد بگیریم به جای این که دیگران را پائین بیاوریم خود بالا برویم.

خدمت کاک آزاد عرض نمایم که هر بازگشت به عقبی لزوماً بد نبوده و هز به جلو رفتنی ÷سندیده نیست اگر در جلوی روی شما باتلاقی وجود داشته باشد آیا جنابعالی جلو رفتن را جایز می دانید

به دوستان توصیه می کنم مقاله عرصه‌ی دین جولانگاه روشنفکری آقای سلیمان زاده را بخوانندآن وقت نظر بدهند